Misschien is het dat maar weinig mensen écht luisteren naar wat we zeggen (en dan bedoel ik niet je kinderen 😉)

Of niet luisteren wanneer we zeggen dat het eigenlijk niet ok gaat (of het gewoon niet willen horen..)

Of niemand echt let op moeders en wat zij nodig hebben en waar ze zich goed door voelen.. wat -heel verrassend- hetzelfde is wat die andere mensen in deze maatschappij zich goed in hen vel laat voelen, namelijk

 ..tromgeroffel….

(de mogelijkheid om) voor zichzelf te zorgen!

Iets om over na te denken:

• Er is een reden dat slaaptekort (slaaponthouding) als marteltactiek gebruikt wordt, omdat ze weten dat het je gek maakt, angstig en stress geeft..

 • Er is een reden waarom je eenzaam opgesloten wordt (wanneer je iets verkeerds doet terwijl je in de gevangenis zit), omdat ze weten dat isolatie je gek maakt..

 • Er is een reden dat je lijf  heftig ‘protesteert’ (zelfs uitvalt) wanneer je langere tijd veel teveel prikkels krijgt, overvraagd wordt. Het is een teken dat je brein het niet meer kan verwerken allemaal..

Ok het zijn extreme voorbeelden. Maar als moeder is de kans groot dat je de eerste jaren slaaptekort hebt, dat je je eenzaam, zelfs een beetje opgesloten kan voelen, dat je je regelmatig overprikkeld voelt door alles wat er van je gevraagd wordt. Er zijn meer moeders die hier last van hebben dan je misschien denkt.

Er wordt steeds meer gepraat over en aangeboden aan slaapoplossingen voor ouders en moeders delen steeds meer hoe het moederschap écht is, dus niet alleen de euforie. Mindfulness en meditatie worden steeds meer toegepast.
 Geweldig natuurlijk dat dit allemaal gebeurt.

Maar waarom praten we ook niet over de systemen in onze maatschappij, op onze werkplek, in onze relaties en in onze cultuur. Over wat er verwacht wordt van mannen en vrouwen, van moeders en vaders. Over de last die veel moeders toch vaak op hun schouders voelen. Praten over de mentale belasting en het continu dingen doen voor anderen, vaak het gevoel hebben continu aan te staan. Wat het met je doet wanneer je niet de mogelijkheid voelt om dingen te doen om voor jezelf te zorgen, terwijl iedereen maar blijft zeggen “zorg goed voor jezelf” maar je dit gewoon simpelweg niet lukt of kan.

 Misschien heeft het met mentale gezondheid/mentale problemen te maken, maar misschien ook niet… misschien is dit ‘gewoon’ moederschap in een moderne wereld.

 Als je het mij vraagt zouden we meer moeten kijken naar oplossingen voor moeders die zich overweldigd voelen, op zijn, gefrustreerd, apathisch. Als de negatieve gevoelens die hier bij horen als mentale problemen bestempeld worden, dan betekent het dat het ook een probleem is dat de maatschappij aangaat en dat we hier iets mee moeten.

Tuurlijk praat ik nu ook in mijn eigen straatje (“wij van wc eend adviseren wc eend..”) maar volgens mij is hier preventief nog heel veel te behalen naast eens kritisch kijken naar alle systemen. Daarbij kan coaching heel ondersteunend zijn de eerste jaren als ouder. Het moederschap is misschien wel de grootste verandering die je als vrouw kan doormaken, zowel fysiek, emotioneel, maar ook in je identiteit. Hoe zorg je ervoor dat je deze fysieke en emotionele verandering krachtig doorloopt? Hoe zorg je ervoor dat je jouw levensenergie kan blijven laten stromen? Hoe ontwikkel je veerkracht om mee te bewegen met het leven, met de dagelijkse stressmomentjes?

Ik help werkende moeders hun vitaliteitsrecept te vinden, om vanuit acceptatie naar jezelf, te kunnen groeien en ontwikkelen. Van overlevingsstand naar volop leven. Stress aan te gaan en kunnen ipv er aan onder door te gaan door je veerkracht te vergroten. Het leven van een werkende moeder kan nu eenmaal turbulent zijn. Dan kan je maar beter zorgen dat je blijft staan of weten hoe je snel weer overeind staat.

 Nieuwsgierig wat ik voor jou of de moeders in je organisatie kan beteken? Ik kom graag in gesprek, dat is altijd veel makkelijker, duidelijker en completer uitleggen dan ik op een webpagina kan publiceren. Stuur me dus gerust een bericht via onderstaand formulier om in contact te komen.